Misschien wil jij met je klas de uitdaging aangaan? Omdat Allerzielen eraan komt. Door een voorval bij één van de kinderen, in de omgeving of bij jezelf. Omdat je met de kinderen wil stil staan bij het leven. Omdat het vandaag de Vergankelijkheidsdag (Ver-gi-ga-watte?) is…
Dit kan op verschillende manieren. Ik verzamelde hieronder wat ideetjes, toegankelijke beelden en woorden die het gesprek open kunnen houden. De beelden laten een vorm van afsterven zien en geven zo een openheid om de dood ter sprake te brengen. Maar het hoeft niet. De woorden zijn explicieter. Toch laten ze ook een ander aspect van de dood zien.
Gooi het op tafel en kijk wat er gebeurt. Dat idee.
Laat ze zoeken naar overeenkomsten, naar wat hij bij hen opkomt. Wat zien ze, waar denken ze aan? Dit kan klassikaal, maar zeker ook in kleine groep.
Wat ik nog wil meegeven is het doosje praatkaartjes met 50 filosofische vragen. Vragen als “Hoe voelt leven?”, “Heeft de dood een kleur?”, “Is verdriet in de zomer hetzelfde als in de winter?” zijn volgens mij openers voor een boeiend gesprek in de klas.
Tot slot nog enkele tips:
- Maak dit moment niet te lang. Het hoeft geen hele les in beslag te nemen.
- Kies beelden en woorden waar jij je als leerkracht veilig bij voelt.
- Er mogen tranen vallen. Bevestig de gevoelens die leven bij de kinderen.
- Sluit de activiteit duidelijk af. Laat ze bijvoorbeeld even als een boom de bladeren van zich afschudden.
- Merk je dat een kind nog ergens mee zit? Laat hem of haar duidelijk blijken dat je dit ziet en dat je op een ander moment tijd wil maken.
- Ben je op zoek naar prentenboeken over verdriet en rouw? Neem zeker eens een kijkje bij Talismanneke of Koffertje Troost.
Heb je vragen naar aanleiding van deze pagina? Neem dan gerust contact op.